Inleiding

Op een koele novemberochtend, 20 november 2025, scrolt u.
U ziet een foto van macaroni met tomatensaus.
Een handgeschreven notitie erbij:
“Op oski_Makaronik 💚”

Geen uitleg.
Geen link.
Geen “wie is dit?”.
Alleen:
Een naam.
Een groen hartje.

En toch —
voelt u iets.
Een herkenning.
Een stilte.

Misschien kent u oski_Makaronik.
Misschien niet.
Maar u herkent het gebaar:
“Ik denk aan jou.”

Op social media zouden ze vragen:
“Wie is oski_Makaronik?”
— “Is dit een account?”
— “Een receptenblog?”
— “Een vriend?”

Maar wat als het niet gaat om wie?
Wat als het gaat om het feit dat iemand noemt?
Dat iemand zegt:
“Jij bent hier.
En ik zie je.”

Dit artikel is geen zoektocht naar een identiteit.
Het is een uitnodiging om stil te worden.
Om te kijken —
niet naar het scherm,
maar naar het gebaar.

De kracht ligt niet in de naam.
De kracht ligt in het groene hartje erna.

Ingrediënten

Er zijn geen ingrediënten die u moet kopen.
Geen account. Geen volgers. Geen hashtags.
Alleen:

• Een naam: oski_Makaronik:
  Niet als profiel.
  Niet als merk.
  Maar als herinnering.
  Als een stem die u kent —
  of wenst te kennen.
• Een groen hartje (💚):
  Niet als emoji.
  Maar als teken van leven.
  Van zorg.
  Van zachte liefde —
  zonder eis.
• Uw stilte:
  De ruimte waarin u niet hoeft te weten wie het is.
  Alleen: dat iemand het schreef.
• Geen verwachting:
  Het belangrijkste ingrediënt.
  Want als u zoekt naar “wie”,
  dan ziet u het gebaar niet.

Geen analyse. Geen onderzoek. Geen “zoek op Instagram”.
Alleen:
Een naam.
Een hartje.
En u.

Instructies

Volgende→