Op oski_Makaronik 💚

Serveren en bewaren

Dit is geen bericht.
Het is een herinnering.

Wanneer serveren?

Wanneer u kookt voor iemand die er niet meer is.
Wanneer u een foto maakt van een maaltijd die u samen at.
Wanneer u iets maakt —
en denkt: “Hij/zij zou dit ook leuk vinden.”

Server het als een hand die u vasthoudt —
terwijl u herinnert.

Hoe bewaren?

• Schrijf het op:
  In uw dagboek.
  Op een papiertje in uw keuken.
  Op een notitie op uw telefoon.
  Niet als post.
  Maar als herinnering:
  “Ik denk aan jou.”
• Bewaar het in een plek die u ziet:
  Op uw koelkast.
  In uw schrijftafellade.
  Onder uw kussen.
  Niet als bewijs.
  Als een stil gebaar van liefde.
• Geen delen:
  Als u het deelt —
  doe het dan zachtjes.
  Zonder hashtags.
  Zonder uitleg.
  Alleen: de naam. Het hartje.
  En de stilte erna.

Geen likes. Geen reacties. Geen vertaling.
Alleen:
Een naam.
Een groen hartje.
En een moment van verbondenheid.

Tips

• Geen “wie is dit?”-taal:
  Het gaat niet om identiteit.
  Het gaat om aanwezigheid.
  En aanwezigheid heeft geen profiel.
• Geen vergelijking:
  Iemand anders schrijft “Voor mama”.
  U schrijft “Op oski_Makaronik 💚”.
  Dat betekent niet dat u minder doet.
  U doet iets anders.
  En dat is goed.
• Geen haast:
  U hoeft niet snel te begrijpen.
  Soms is de kracht in het niet weten.
• Geen verandering nodig:
  U hoeft niet te verklaren.
  U hoeft niet te rechtvaardigen.
  U hoeft alleen maar te zijn —
  met de naam.
• Geen “spiritueel” verplicht:
  Het is geen energie.
  Het is geen gebed.
  Het is geen ritueel.
  Het is een gebaar.
  En gebaren hoeven niets te doen.
• Geen controle:
  U hoeft niet alles te controleren.
  U hoeft niet alles te begrijpen.
  U hoeft alleen maar te kijken —
  en te voelen:
  “Iemand is hier.”

Variaties

Deze observatie is flexibel.
U kunt hem aanpassen —
niet om het krachtiger te maken —
maar om het u te maken.

Variatie 1: Voor wie denkt dat het “niets” betekent

Herhaal dit:
“Wat als het niet over betekenis gaat —
maar over aanwezigheid?
Wat als ik niet hoef te weten wie —
maar alleen hoef te voelen dat iemand herinnerd wordt?”

Variatie 2: Voor wie zich schaamt

Herhaal dit:
“Wat als het oké is om iemand te herinneren —
zonder reden?
Wat als liefde niet altijd een verhaal nodig heeft?”

Variatie 3: Voor wie het als “vreemd” ziet

Herhaal dit:
“Wat als vreemd niet ‘fout’ is —
maar ‘anders’?
Wat als oski_Makaronik geen naam is —
maar een plaats?”

Variatie 4: Voor wie het wil delen

Herhaal dit:
“Wat als ik het deel —
niet voor likes,
maar voor herinnering?
Wat als ik het deel —
zodat iemand anders ook kan zeggen:
‘Op jou 💚’?”

Variatie 5: Voor wie het niet gelooft

Herhaal dit:
“Wat als het gewoon een naam is?
Wat als het niets betekent?
Wat als ik het gewoon laat zijn —
en toch iets voel?”

Tips (Extra: Filosofische achtergrond)

Dit is geen sociale media-analyse.
Het is aanwezigheid in een emoji.

In oude culturen schreef men namen op stenen, op bomen, op brood.
Niet om te claimen.
Maar om te zeggen:
“Deze persoon bestond.
En ik herinner hem.”

“Op” is een woord van offer.
Niet van bezit.
“Op jou” — zoals in:
“Op jouw gezondheid.”
“Op jouw herinnering.”
“Op jouw rust.”

En het groene hartje?
Groen is de kleur van leven dat groeit,
niet van liefde die vraagt.

De Grieken spraken van “anamnesis” —
herinnering als een innerlijke opkomst.
Niet als een post.
Maar als een adem.

En soms —
is één naam
de enige gebed dat u nodig hebt.

Conclusie

“Op oski_Makaronik 💚” —
is geen bericht.
Het is geen account.
Het is geen verhaal.

Het is een stilte.
Een stilte waarin iemand wordt genoemd —
zonder reden.
Zonder verwachting.
Zonder antwoord.

U hoeft niet te weten wie het is.
U hoeft niet te begrijpen waarom.
U hoeft alleen maar te herkennen:
“Iemand wordt herinnerd.”

En in een wereld die altijd roept om aandacht —
is een stil gebaar van herkenning
misschien het krachtigste dat er is.

Dus als u ooit kookt,
en u denkt aan iemand —
schrijf dan:
“Op [naam] 💚”

En laat het zijn.

Want soms —
is dat genoeg.

Veelgestelde vragen

1. Wie is oski_Makaronik?

Misschien iemand.
Misschien niemand.
Misschien een plek.
Misschien een droom.
Maar het maakt niet uit.
Het gebaar telt.

2. Moet ik dit delen?

Alleen als u wilt herinneren —
niet als u wilt laten zien.

3. Is dit een echte persoon?

Misschien wel.
Misschien niet.
Maar het is een werkelijke herinnering.

4. Wat als niemand het begrijpt?

Goed.
Dan is het voor u.
En dat is mooi.

5. Waarom groen?

Groen is niet passie.
Groen is rust.
Groen is leven dat blijft —
zonder lawaai.

6. Wat als ik geen naam heb?

Schrijf dan:
“Op degene die ik mis.” 💚
Of:
“Op vandaag.” 💚
Of:
“Op niemand — maar wel op iets.” 💚

7. Wat als ik het doe — en ik huil?

Dan heb je het begrepen.
Niet door je hoofd.
Maar door je hart.
En dat —
is meer dan genoeg.

8. Wat als ik het vergeet?

Geen probleem.
Begin morgen weer.
Geen schuld. Geen straf.
Alleen: “Ik ben terug.”

9. Wat als ik mezelf verlies — en het is te laat?

Als je jezelf verloren hebt —
dan is het niet te laat.
Het is het begin.
Want nu weet je:
Je zult niet meer zoeken naar perfectie.
Je zult leren om te herinneren —
in de eenvoud.

10. Wat als ik dit lees — en ik meen het?

Dan ben je al terug.
Niet bij de naam.
Maar bij jezelf.

En dat —
is het enige wat ooit echt telt.