Inleiding

Op een koele novembermiddag, 20 november 2025, staat u voor de keuken.
Op tafel ligt een marshmallow.
Naast hem: een lepel aardbeiengelei.
U denkt:
“Marshmallow met gelei.”

Geen complexe taart. Geen chocomousse. Geen slowcooker-recept.
Alleen dit.
Eén klein ding.

Op social media wordt het gezegd:
“Je zult versteld staan van de smaak!”
— “Zoet, zacht, perfect!”
— “Een must-try!”

Maar wat als het niet gaat om “must”?
Wat als het niet gaat om “versteld staan”?
Wat als het gaat over iets stillers:
een herinnering die u niet had zien aankomen?

Dit artikel is geen “snackrecept”.
Het is een uitnodiging om stil te worden.
Om te kijken —
niet naar de marshmallow,
maar naar uzelf.

De kracht ligt niet in de gelei.
De kracht ligt in de stilte waarin u hem optilt.

Ingrediënten

Er zijn geen ingrediënten die u moet kopen in een speciaal winkeltje.
Geen “gourmet-marshmallows”. Geen “biologische gelei”. Geen “home-made jam”.
Alleen:

• 1 marshmallow (of meer):
  Geen grote. Geen kleurrijke.
  Gewoon: een wit bolletje.
  Met lucht erin.
  Met niets.
  En toch alles.
• 1 theelepel gelei (aardbei, framboos of perzik):
  Geen verse vruchten.
  Geen poeder.
  Gewoon: gelei —
  uit een pot.
  Van vorig jaar misschien.
  Dat is goed.
• Uw hand:
  Niet als een instrument.
  Maar als een plek waar je vasthoudt —
  niet alleen marshmallows,
  maar ook momenten.
• Stilte:
  De ruimte waarin u niet hoeft te zeggen wat het is.
  Geen oordeel. Geen verklaring. Geen verhaal.
• Geen verwachting:
  Het belangrijkste ingrediënt.
  Want als u verwacht dat het “perfect” is —
  dan ziet u niets.

Geen magie. Geen wonder. Geen “je zult nooit meer anders doen!”.
Alleen:
Lucht.
Suiker.
Gelei.
En een herinnering.

Instructies

Volgende→