30 vrouwen delen de ergste voorbeelden van gewapende incompetentie die ze in het echte leven hebben gezien

 

De Stille Gewapende Incompetentie: Wat Wij Zien Als We Niet Meer Kijken Naar De Man — Maar Naar Onszelf

Inleiding

Op een donkere novemberavond, 20 november 2025, scroll je door een bericht op social media:
“30 vrouwen delen de ergste voorbeelden van gewapende incompetentie die ze in het echte leven hebben gezien.”

Je klikt.
Je leest.
Je voelt het: de woede. De schaamte. De herkenning.
Een man die een kind vergeten is in de auto tijdens een “snel” boodschappenritje.
Een partner die de was niet opvult — maar de wasmachine “verwijdert” als het “niet werkt”.
Een vader die zegt: “Ik ben geen moeder” — terwijl hij zijn kinder niet kent.
Een collega die een project “leidt” — terwijl hij niets begrijpt, maar nooit vraagt.

Je knikt.
Je deelt.
Je zegt: “Dat is waar.”

Maar wat als dit niet over mannen gaat?
Wat als dit over ons gaat?
Over hoe we leren te kijken — niet naar fouten, maar naar angst.
Hoe we leren te reageren — niet op onvermogen, maar op het ontbreken van veiligheid?

Dit artikel is geen lijst van “ergste momenten”.
Het is geen wraak.
Het is geen verhaal over “gewapende incompetentie” —
maar over de stilte die erachter zit.

Wat als de man die de was niet doet — niet dom is, maar bang?
Wat als de man die nooit vraagt — niet arrogant is, maar verloren?
Wat als de “gewapende incompetentie” niet een teken is van macht —
maar van een diepe, onuitgesproken wanhoop?

Deze zin — “gewapende incompetentie” — is een krachtig woord.
Maar het is geen diagnose.
Het is een symptoom.
En het symptoom is niet alleen bij mannen.
Het is bij ons allemaal.

Ingrediënten

Er zijn geen ingrediënten die je kunt kopen.
Geen boeken. Geen cursussen. Geen therapieën.
Alleen:

  • Stilte: Niet de afwezigheid van geluid.
    Maar de aanwezigheid van ruimte —
    om iets te zien, zonder het meteen te veroordelen.
  • Herkenning: Niet “dat is een man”,
    maar “dat is een mens —
    die niet weet hoe hij moet zijn.”
  • Empathie: Niet “dat is fout”,
    maar “wat heeft hem dit geleerd?”
  • Je eigen verhaal:
    Wat heb jij zelf gedaan —
    uit angst, uit onwetendheid, uit vermijding?
    Wat heb jij “gewapend” —
    om je kwetsbaarheid te verbergen?
  • Geen oordeel:
    De belangrijkste ingrediënt.
    Want als je oordeelt —
    sluit je de deur.
    Als je vraagt —
    opent je de deur.

Geen haat. Geen lijstjes. Geen “deze man is een idioot”.
Alleen:
Wat zien we — en wat verbergen we?

Instructies