Er zijn geen stappen om te volgen.
Maar er is een proces —
een zachte, stille daad van aanwezigheid.
- Lees het bericht — zonder hoop of vrees:
Zie het niet als een belofte.
Zie het niet als een bedreiging.
Zie het als een feit:
Wetenschappers werken.
Mensen proberen.
En de tijd gaat verder. - Vraag: “Wat voel ik?”:
Angst?
Vermoeidheid?
Woede?
Of een klein, zacht gevoel van:
“Misschien?”
Laat het zijn —
zonder het te benoemen. - Laat de “einde van chemotherapie” los:
Chemotherapie is geen vijand.
Het is een hulp die u heeft gekregen —
in een wereld die nog geen perfectie kent.
En dat is oké. - Herken de wetenschap — zonder er een god van te maken:
Nieuwe therapieën (zoals immunotherapie, CAR-T-cellen, epigenetische modulatoren)
zijn stappen —
geen sprongen.
Ze werken bij sommigen.
Bij anderen niet.
En dat is geen fout.
Dat is realiteit. - Laat de titel rusten:
“Kan alles veranderen” —
is een zin voor kranten.
“Kan mij veranderen” —
is geen vraag die u stelt.
Uw vraag is:
“Kan ik vandaag ademen?”
En het antwoord is:
Ja. - Kies voor vandaag:
Niet voor morgen.
Niet voor “de nieuwe therapie”.
Maar voor dit moment.
Voor deze adem.
Voor deze hand die u vasthoudt. - Herhaal dit — als u het nodig heeft:
Wanneer u bang bent.
Wanneer u moe bent.
Wanneer u denkt:
“Is dit de laatste keer?”
Dan herinnert u zich:
“Ik ben hier.
En vandaag —
is genoeg.”
Deze “instructies” zijn geen methode.
Ze zijn een plek —
waar u naartoe kunt komen —
wanneer u zichzelf wilt verliezen —
en weer wilt vinden.
Serveren en bewaren
Dit is geen antwoord.
Het is een herinnering.
Wanneer serveren?
Wanneer u een bericht ziet —
en u voelt: “Is dit mijn toekomst?”
Wanneer u zoekt naar hoop —
maar alleen vindt: verwarring.
Server het als een hand die u vasthoudt —
terwijl u zoekt.
Hoe bewaren?
- Schrijf het op:
Schrijf:
“Vandaag las ik het bericht.
Ik dacht: ‘Is dit het einde?’
Ik voelde: …
En wat ik nu weet:
Het gaat niet om het einde.
Het gaat om deze adem.” - Bewaar het in een plek die u ziet:
Op uw nachtkastje.
In uw portemonnee.
Onder uw kussen.
Niet als een belofte.
Als een herinnering:
“Ik ben hier.
En dat is genoeg.” - Geen delen:
Deel dit niet op social media.
Niet omdat het “geheim” is.
Maar omdat het te diep is —
en omdat het alleen werkt
als het niet wordt getoond. - Geen “eindresultaat” verwachten:
U zult niet “gegenezen” zijn.
U zult niet “veranderd” zijn.
U zult leren —
hoe u met hoop omgaat —
zonder het te hoeven vasthouden.
Geen ritueel. Geen ketting. Geen kruiden.
Alleen:
Een adem.
Een hart.
En een moment van stilte.
Tips
- Geen “einde”-taal:
Chemotherapie zal niet verdwijnen.
Maar het kan evolueren.
En evolutie is geen revolutie —
het is een stap. - Geen vergelijking:
Iemand anders probeert de nieuwe therapie.
U gebruikt chemotherapie.
Dat betekent niet dat u minder waard bent.
U hebt een ander pad.
En dat is goed. - Geen haast:
U hoeft niet snel te beslissen.
U hoeft niet snel te geloven.
U hoeft alleen maar te zijn —
met wat er is. - Geen schuld:
Als u bang bent —
dan is dat goed.
Als u hoop voelt —
dan is dat goed.
U hoeft niet “sterk” te zijn.
U hoeft alleen maar mens te zijn. - Geen “wonder” nodig:
U hebt geen genezing nodig om waardig te zijn.
U bent al waardig —
door te blijven ademen. - Geen controle:
U hoeft niet alles te begrijpen.
U hoeft niet alles te weten.
U hoeft alleen maar te kijken —
en te voelen:
“Ik ben hier.”
Variaties
Deze observatie is flexibel.
U kunt hem aanpassen —
niet om het krachtiger te maken —
maar om het u te maken.
Variatie 1: Voor wie denkt dat het “te laat” is
Herhaal dit:
“Wat als ‘te laat’ niet bestaat?
Wat als elke adem een begin is?
Wat als ik niet hoef te genezen —
om te leven?”
Variatie 2: Voor wie hoopt op een wonder
Herhaal dit:
“Wat als het wonder niet in de therapie ligt —
maar in het feit dat ik nog hoop?
Wat als mijn moed —
al genoeg is?”
Variatie 3: Voor wie zich schaamt voor twijfel
Herhaal dit:
“Ik ben niet zwak.
Ik ben niet dom.
Ik ben een mens —
die probeert te geloven in een wereld
die geen garanties geeft.”
Variatie 4: Voor wie het als “nieuws” ziet
Herhaal dit:
“Wat als het niet over het nieuws gaat —
maar over mijn hart?
Wat als ik niet hoef te weten of het waar is —
maar alleen hoef te weten dat ik leef?”
Variatie 5: Voor wie het niet gelooft
Herhaal dit:
“Wat als het gewoon een bericht is?
Wat als het niets betekent?
Wat als ik het gewoon laat zijn —
en toch hoop?”
Tips (Extra: Wetenschappelijke & Filosofische achtergrond)
Dit is geen “doorbraak”.
Het is wetenschap in beweging.
Volgens het Erasmus MC Cancer Institute (2024) —
zijn behandelingen zoals immunotherapie en epigenetische modulatoren
veelbelovend bij bepaalde vormen van kanker (zoals melanoom, lymfoom, longkanker).
Maar:
— Ze werken bij 20–40% van de patiënten.
— Ze vereisen vaak maanden van tests.
— Ze vervangen chemotherapie niet —
maar combineren ermee.
Er is geen “einde van chemotherapie” in zicht.
Maar er is een verfijning.
Een poging om minder schade aan te richten —
terwijl het werk blijft:
het lichaam beschermen.
De Grieken spraken van “elpis” —
hoop als een kracht, niet als een belofte.
In de mythe van Pandora was hoop het enige dat in de doos bleef —
niet als troost,
maar als taak.
En soms —
is dat genoeg.
Conclusie
“Kanker: Nadert het einde van chemotherapie?”
Nee.
Maar er nadert iets anders:
meer begrip.
Meer zorg.
Meer waardigheid.
De nieuwe behandeling “verandert niet alles”.
Maar misschien verandert ze iets in u:
de moed om te blijven —
ook als u niet weet waarom.
U hoeft niet te geloven in wonderen.
U hoeft niet te hopen op genezing.
U hoeft alleen maar te kiezen —
voor vandaag.
En als u dat doet —
dan bent u niet op weg naar een einde.
Dan bent u midden in het leven.
En dat —
is de enige echte hoop.
Veelgestelde vragen
1. Is er echt een einde aan chemotherapie in zicht?
Nee.
Chemotherapie blijft een essentieel onderdeel van kankerbehandeling.
Nieuwe therapieën vullen aan —
ze vervangen niet.
2. Moet ik hoopvol zijn?
Niet als het een plicht is.
Maar als het een keuze is —
dan is het mooi.
En als u niet kunt hopen —
dan is dat ook goed.
3. Wat als ik de nieuwe therapie wil proberen?
Vraag uw oncoloog.
Vraag naar klinische studies.
Vraag naar risico’s.
En luister naar uzelf.
4. Wat als ik moe ben van hoop?
Dan is het oké om te rusten.
U hoeft niet altijd te geloven.
Soms is het genoeg om gewoon te zijn.
5. Is dit artikel negatief?
Nee.
Het is realistisch.
En realisme is soms de diepste vorm van hoop.
6. Wat als ik het doe — en ik huil?
Dan heb je het begrepen.
Niet door je hoofd.
Maar door je hart.
En dat —
is meer dan genoeg.
7. Wat als ik mezelf verlies — en het is te laat?
Als je jezelf verloren hebt —
dan is het niet te laat.
Het is het begin.
Want nu weet je:
Je zult niet meer zoeken naar wonderen.
Je zult leren om te leven —
in de realiteit.
8. Wat als ik dit lees — en ik meen het?
Dan ben je al terug.
Niet bij de therapie.
Maar bij jezelf.
En dat —
is het enige wat ooit echt telt.
