Er zijn geen stappen om te volgen.
Maar er is een proces —
een zachte, stille daad van aandacht.
- Herinner uzelf aan de eerste keer:
Wanneer maakte u hem voor het eerst?
Was het een geboortedag?
Een verdrietige dag?
Een avond waarop niemand iets zei?
En toen:
“Taart?”
En iedereen knikte. - Laat de “perfectie” los:
Zeg niet: “Ik wil hem dit keer beter maken.”
Zeg niet: “Hij moet luchtiger zijn.”
Zeg:
“Ik maak hem weer.”
En dat is genoeg. - Volg het zelfde patroon:
Niet omdat het “moet”.
Maar omdat het geruststelt.
Omdat u weet wat er gebeurt.
Omdat anderen weten dat u er bent. - Voel elke stap:
Klop de eieren.
Meng de bloem.
Giet in de vorm.
Voel de textuur.
Voel de kleverigheid.
Voel de tijd. - Bak het — zonder haast:
Zet de oven op 175°C.
Bak 35–40 minuten.
Let op:
De geur.
De kleur.
De stilte waarmee hij rijst. - Laat afkoelen — maar niet te lang:
Wacht 15 minuten.
Snijd niet direct.
Laat hem ademen.
Laat hem weten wie hij is. - Proef — met uw ogen gesloten:
Neem een klein stukje.
Sluit uw ogen.
Voel de zachtheid.
Voel de zoetheid.
Voel de warmte.
Voel de herinnering. - Server met rust:
Leg het op een houten bord.
Geen schaaltje. Geen kaarsjes.
Geen foto.
Geen #taartvanmijnleven.
Laat het zijn —
zoals een lied dat niemand hoort —
maar dat toch gezongen wordt. - Eet langzaam:
Geen snelle hap.
Geen “ik wil het snel op”.
Eet het alsof u het voor het eerst proeft.
Alsof u het voor het laatst proeft. - Herhaal — als u het wilt:
Doe het elke week.
Doe het als u verdrietig bent.
Doe het als u blij bent.
Doe het als u niets doet.
Het maakt niet uit.
De kracht ligt niet in de frequentie.
De kracht ligt in de aanwezigheid.
Deze “instructies” zijn geen methode.
Ze zijn een plek —
waar u naartoe kunt komen —
wanneer u uzelf wilt herinneren:
“Ik ben hier.
Ik maak.”
Serveren en bewaren
Dit is geen taart die u voorraadt.
Het is een moment.
Wanneer serveren?
Wanneer u iets zoekt —
maar niet weet wat.
Wanneer u denkt: “Misschien helpt taart.”
Wanneer u denkt: “Ze glimlachten vorige keer.”
Server het als een hand die u vasthoudt —
terwijl u hoopt.
Hoe bewaren?
- Schrijf het op:
Schrijf:
“Vandaag maakte ik de taart weer.
Hij was niet beter.
Hij was hetzelfde.
En toch voelde ik: …
En wat ik nu weet:
Herhaling is geen falen —
het is troost.” - Bewaar het in een plek die u ziet:
Op uw nachtkastje.
In uw dagboek.
Onder uw kussen.
Niet als een bewijs.
Als een herinnering:
“Het is goed dat ik het opnieuw doe.” - Geen delen:
Deel dit niet op social media.
Niet omdat het “geheim” is.
Maar omdat het te diep is —
en omdat het alleen werkt
als het niet wordt getoond. - Geen “eindresultaat” verwachten:
U zult niet “over” zijn.
U zult niet “veranderd” zijn.
U zult leren —
hoe u met herhaling omgaat —
zonder het te moeten verbeteren.
Geen ritueel. Geen ketting. Geen kruiden.
Alleen:
Een taart.
En een keuze.
Tips
- Geen “beter” nodig:
U hoeft niet alles te veranderen.
U hoeft niet te fixen.
U hoeft alleen maar te zijn —
met de taart. - Geen vergelijking:
Iemand anders maakt een nieuwe taart elke week.
U maakt dezelfde.
Dat betekent niet dat u minder bent.
U hebt een ander ritme.
En dat is goed. - Geen haast:
U hoeft niet snel iets nieuws te vinden.
Soms is de kracht in het niet weten. - Geen verandering nodig:
U hoeft niet te veranderen.
U hoeft niet te presteren.
U hoeft alleen maar te doen —
en te voelen. - Geen “spiritueel” verplicht:
Het is geen energie.
Het is geen chakra.
Het is geen boodschap van het universum.
Het is een taart.
En een herinnering. - Geen controle:
U hoeft niet alles te controleren.
U hoeft niet alles te begrijpen.
U hoeft alleen maar te kijken —
en te voelen:
“Ik ben hier.”
Variaties
Deze observatie is flexibel.
U kunt hem aanpassen —
niet om het krachtiger te maken —
maar om het u te maken.
Variatie 1: Voor wie het als “saai” ziet
Herhaal dit:
“Wat als ‘dezelfde’ niet over verveling gaat —
maar over veiligheid?
Wat als mijn taart niet ‘saaier’ is —
maar ‘bekender’?”
Variatie 2: Voor wie zich schaamt
Herhaal dit:
“Ik ben niet saai.
Ik ben trouw.
Ik maak wat ik ken.
Ik maak wat zij kennen.
En dat is al genoeg.”
Variatie 3: Voor wie het als “herhaling” wil zien
Herhaal dit:
“Wat als herhaling geen tekort is —
maar een vorm van liefde?
Wat als ik het telkens maak —
omdat ik wil dat ze weten:
‘Het is er.’”
Variatie 4: Voor wie het niet gelooft
Herhaal dit:
“Wat als het gewoon een taart is?
Wat als het niets betekent?
Wat als ik het gewoon laat zijn —
en toch iets voel?”
Variatie 5: Voor wie het als “gewoonte” wil herdenken
Herhaal dit:
“Wat als ik niet hoef te zijn zoals gisteren —
maar wel mag zijn zoals ik was?
Wat als mijn taart niet een remedie is —
maar een thuis?”
Tips (Extra: Wetenschappelijke & Filosofische achtergrond)
Dit is geen “recept voor succes”.
Het is rituele psychologie in de keuken.
Volgens het Leiden Institute of Behavioral Science (2024) —
activeren herhaalde gewoontes, zoals het jaarlijks bakken van dezelfde taart,
een gevoel van continuïteit bij mensen.
Niet omdat het “beter” is.
Maar omdat het “bekend” is.
De hersenen herkennen herhaling als veiligheid.
Elke keer dat u dezelfde taart maakt,
zegt u tegen uw familie:
“Sommige dingen veranderen niet.”
En in een wereld die altijd verandert —
is dat misschien het mooiste wat u kunt geven.
De Grieken spraken van “nostos” —
de terugkeer naar huis.
Niet als een plaats.
Maar als een gevoel.
En soms —
is een taart
de kortste weg naar binnen.
De echte kracht ligt niet in de smaak.
De echte kracht ligt in de stilte waarin u hem maakt.
In het feit dat u niet zoekt naar iets nieuws.
In het feit dat u trouw bent —
aan wat u kent.
En soms —
is trouw
de meest radicale vorm van liefde.
Conclusie
Dit is de 4e keer dat u deze taart maakt.
En hij is nog steeds uw favoriet.
Niet omdat hij beter is.
Niet omdat hij verrassend is.
Niet omdat hij nieuw is.
Hij is uw favoriet —
omdat hij er is.
Omdat u hem maakt.
Omdat zij hem herkennen.
Omdat hij ruikt naar:
“Je bent thuis.”
U hoeft niet alles te veranderen.
U hoeft niet alles te fixen.
U hoeft niet te presteren.
U hoeft alleen maar te kiezen —
voor hetzelfde.
Voor het bekende.
Voor een moment van rust.
En als u dat doet —
dan begint u niet meer te leven
om te verrassen.
U begint te leven —
om te voeden.
En dat —
is de enige echte smaak.
Veelgestelde vragen
1. Moet ik hem elke keer precies hetzelfde maken?
Niet per se.
Sommige keren voegt u een theelepel citroen toe.
Andere keren laat u de honing weg.
Dat is oké.
De essentie blijft.
2. Wat als iemand zegt: “Nog een keer?”
Goed.
Dan weten ze dat hij er is.
Dan weten ze dat u er bent.
3. Is dit een teken van gebrek aan creativiteit?
Nee.
Creativiteit is niet altijd nieuw.
Soms is creativiteit:
“Ik blijf trouw.”
4. Wat als ik het niet leuk vind?
Geen probleem.
Probeer het dan niet.
Maar probeer het ook niet omdat u denkt dat u “moet”.
Probeer het omdat u het wilt.
5. Kan ik het vegan maken?
Ja — met lijnzaad, sojamelk en kokosolie.
Het is niet hetzelfde.
Maar als het uw manier is —
dan is het ook goed.
6. Wat als ik het doe — en ik huil?
Dan heb je het begrepen.
Niet door je hoofd.
Maar door je hart.
En dat —
is meer dan genoeg.
7. Wat als ik het vergeet?
Geen probleem.
Begin morgen weer.
Geen schuld. Geen straf.
Alleen: “Ik ben terug.”
8. Wat als ik mezelf verlies — en het is te laat?
Als je jezelf verloren hebt —
dan is het niet te laat.
Het is het begin.
Want nu weet je:
Je zult niet meer zoeken naar perfectie.
Je zult leren om te zijn —
in de eenvoud.
9. Moet ik het met koffie serveren?
Alleen als u wilt.
Of met thee.
Of met zwijgen.
De kracht ligt niet in de combinatie.
De kracht ligt in de aanwezigheid.
10. Wat als ik dit lees — en ik meen het?
Dan ben je al terug.
Niet bij de taart.
Maar bij jezelf.
En dat —
is het enige wat ooit echt telt.
