Inleiding

Op een donkere novemberavond, 20 november 2025, staat u voor de keuken.
De wind blaast tegen de ruiten.
Op tafel ligt een vel pasta.
Daarnaast: tomatensaus, ricotta, spinazie, basilicum.
U denkt:
“Siciliaanse cannelloni.”

Geen perfecte saus. Geen authentiek meel uit Palermo.
Alleen:
Wat er is.
Wat u kent.
Wat u voelt.

Op social media wordt het gezegd:
“Een Italiaans feest om van te genieten!”
— “In 45 minuten klaar!”
— “Zoals oma maakte!”
— “Je zult versteld staan!”

Maar wat als het niet gaat over “feest”?
Wat als het niet gaat over “Sicilië”?
Wat als het gaat over iets stillers:
het moment waarop u vult?

Dit artikel is geen “must-try-recept”.
Het is een uitnodiging om stil te worden.
Om te kijken —
niet naar de cannelloni,
maar naar uzelf.

De kracht ligt niet in de ricotta.
De kracht ligt in de stilte waarin u rolt.

Ingrediënten

Er zijn geen ingrediënten die u moet kopen in een speciaal winkeltje.
Geen “Italiaanse bloem”. Geen “geheime saus”. Geen “superfood-spinazie”.
Alleen:

• 12 pasta-velletjes (cannelloni):
  Geen zelfgemaakt.
  Gewoon: droge buisjes.
  Of platgeslagen lasagnevellen —
  als u wilt.
• 250 gram ricotta (verse, koel):
  Niet gekookt. Niet geforceerd.
  Echte ricotta —
  met haar luchtigheid, haar zachtheid, haar onvolmaaktheid.
• 100 gram rauwe spinazie of rucola:
  Niet gekookt.
  Niet fijngehakt.
  Laat de bladeren hun geur behouden —
  zoals een herinnering die zichzelf vertelt.
• 300 ml eenvoudige tomatensaus (zonder suiker):
  Geen “speciale”.
  Geen kruidenmix.
  Gewoon: passata.
  Met een beetje zout.
  Zonder haast.
• 1 eetlepel geraspte parmese (optioneel):
  Niet noodzakelijk.
  Maar als u hem hebt —
  strooi dan één keer.
• Stilte:
  De belangrijkste ingrediënt.
  Want als u vult terwijl u scrollt —
  dan vult u niet.
  Dan produceert u.

Geen wijn. Geen knoflook. Geen chili.
Alleen:
Pasta.
Ricotta.
Spinazie.
Saus.
En rust.

Instructies

Volgende→