Inleiding

Twee dagen na het overlijden van mijn vader dacht ik dat ik niets meer kon verliezen.
Tot mijn stiefmoeder me vroeg om het huis te verlaten.
Het huis waar ik was opgegroeid, waar elke muur nog naar mijn vader rook,
werd plotseling een plaats waar ik niet meer welkom was.

Het Vertrek

Ik verliet het huis met slechts een tas en een hart vol verdriet.
Ze zei dat het ‘beter was voor iedereen’.
Ik zei niets terug — niet omdat ik zwak was, maar omdat ik wist dat sommige stiltes meer zeggen dan woorden ooit kunnen.

Die nacht sliep ik op de bank bij een vriendin.
De stilte was zwaar, maar ergens diep vanbinnen wist ik dat rechtvaardigheid zijn eigen weg zou vinden.

De Ochtend Erna

Volgende→